#40ºC
“Niemand is een binnenmens” luidt de slogan van de welbekende outdoor gigant. Nou, ik wel, ik ben een binnenmens, aanvankelijk vooral in de koude wintermaanden maar tegenwoordig ook in de bloedhete zomermaanden. Rolluiken omlaag, airco aan en #40°C was de trend van afgelopen zomer. Eigenlijk wilde ik iets schrijven over de komst van de herfst, “haal je winterkleding maar weer van zolder en bel de schoorsteenveger”. Maar niets is minder waar. Als ik om me heen kijk, zie ik meer mensen genieten van de nazomer dan de zomer zelf.
Het is alweer zo’n 5 jaar geleden dat ik voor een studie-uitwisseling naar Zweden ging.
Zweden is trots op zijn natuur, en dat is er heus niet alleen bij Greta Thunberg met de
biologische paplepel ingegoten. Zelf was ik nooit zo bezig met het welzijn van onze planeet aarde, maar in Zweden ben ik toch “sustainability & design” gaan studeren. Des te meer ik erover ging nadenken des te complexer het probleem voor mij werd. Het begon aan me te knagen en in een mum van tijd had Zweden mij helemaal in hun klimaatbubbel gezogen. Toch was er in mijn beleving toen weinig voelbaar van onze klimaatveranderingen. Ik had immers nog nooit zoveel sneeuw gezien als die ene winter in Zweden. Maar nu ,5 jaar later, hebben de bloedhete en droge zomers van 2018 en 2019 indruk gemaakt.
Ook in onze gemeente zijn we er maar allemaal druk mee in de weer. Ik zie dat onze doffe dakpannen langzaam glinsterende zonnepanelen worden, vooral bij Oppe Brik hebben ze zich niet ingehouden, het is “schitterend”. Parkeerplaatsen die ooit voor minder valide waren maken plaats voor auto’s die aan een infuus kunnen hangen. Plastic zakjes zijn vervangen door hippe “cotton bags” die we zelf meenemen naar de winkel, om daar vervolgens plastic te kopen met een paar koekjes erin. De gemeente stelt nieuwe subsidies beschikbaar en Beesel heeft zijn eerste voedselbos! Kom maar op met “slow & local” in plaats van “fast & global”.
" haalbaar en betaalbaar"
Maar voor mij blijft het de vraag, Is het überhaupt mogelijk, haalbaar en betaalbaar om alles goed te doen voor de wereldwijde flora en fauna? Als ik in de supermarkt ben, stop ik mijn tomaten (herkomst Nederland) niet meer in een plastic zakje en kies voor de komkommer zonder plasticfolie. Zo’n 10 minuten later voel ik me schuldig dat ik in een oude Volvo stap en hij met zijn startroffel al de eerste flinke slok brandstof erdoorheen jast. En ook ik denk dan, ik had prima met de fiets kunnen gaan, maar toch doe ik dat maar zelde.
Duurzaamheid gaat over een lange levensduur van producten, zoals mijn 24 jaar oude trouwe Volvo. Hoe past dat in een wereld waarin trends elkaar sneller opvolgen dan ooit tevoren? Slimme marketing laat ons geloven dat we weer een nieuwer, hipper, mooier, beter product of prullaria moeten hebben en dat geloven we maar al te graag. Hoe kan het dat mijn Nokia 3310 het nog steeds doet en hedendaagse smartphones na 2 jaar beveiligingsupdates maar beter niet meer kunt gebruiken? In hoeverre is dat een vooruitgang van de technologie?
En zo begint het geratel in mijn hoofd weer opnieuw, net als toen in Zweden. Is het haalbaar alleen maar keuzes te maken die goed zijn voor wereldwijde flora en fauna? Ik denk van niet, maar de bewustwording groeit en de eerste stappen in de juiste richting zijn gezet.
– Lisa van Rens
